συνεκπικραίνομαι

Α

πικραίνομαι ή εξοργίζομαι μαζί με κάποιον («συνεκπικραίνεσθαι τοῑς ἐκείνων πάθεσι καὶ νοσήμασι», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐκπικραίνομαι «πικραίνομαι, στενοχωριέμαι»].